Ali Stroker nie może się doczekać, aż zostanie mamą – do tego stopnia, że w niedawnym wywiadzie aż 7 razy użyła słowa „szczęście”, a w sumie 10 razy podekscytowała się lub podekscytowała. Aktor i piosenkarz, który zyskał sławę dzięki Projekt Glee a później przeszła do historii jako pierwsza osoba na wózku inwalidzkim, która zdobyła nagrodę Tony za rolę w filmie Oklahoma! , spodziewa się pierwszego dziecka w listopadzie ze swoim mężem, reżyserem Davidem Perlowem.
Po wypadku samochodowym, gdy miała dwa lata, Stroker doznała urazu rdzenia kręgowego, który spowodował paraliż od pasa w dół. Od tego czasu porusza się na wózku inwalidzkim. Mówi jednak, że jej niepełnosprawność zawsze wydawała się mniej czynnikiem ograniczającym, a bardziej impulsem do kreatywności. W 2015 roku absolwentka Uniwersytetu Nowojorskiego Tisch jako pierwsza aktorka poruszająca się na wózku inwalidzkim pojawiła się na Broadwayu rolą w przedstawieniu Wiosenne przebudzenie . Wystąpiła gościnnie Radość a ostatnio pojawił się w wielu dużych programach telewizyjnych, m.in Tylko morderstwa w budynku , Ozark , I I tak po prostu… . Zeszłego lata Stroker wystąpił w roli Anny w Shakespeare in the Park’s Ryszard III . Występowała w Lincoln Center, Kennedy Center i Carnegie Hall.
Tutaj, własnymi słowami Stroker szczegółowo opisuje, jak przygotowuje się do swojej kolejnej dużej roli.
Posiadanie dziecka zawsze było sprawą jednego dnia: pewnego dnia chcę założyć rodzinę. Pewnego dnia chcę zostać mamą. Wiedziałem to, kiedy miałem pięć lat. Nigdy w to nie wątpiłem. Chodziło tylko o to, jak: Jak zamierzamy to zrobić? Tak naprawdę nie wiedziałem, jak to będzie wyglądać. To trochę jak z wieloma rzeczami w moim życiu: zawsze wiem, czego chcę, ale to, jak to osiągnę, będzie zależeć od wielu czynników.
W czasie pandemii stało się dla mnie jasne, że chcę skupić się na budowaniu życia osobistego. Za każdym razem, gdy w ciągu ostatniego półtora roku rozmawiałem z kimś, kto był rodzicem i był niepełnosprawny, pytałem go, jakie to doświadczenie. Chciałem wiedzieć, jakie jest ryzyko i czy jest to dla mnie bezpieczne rozwiązanie. A także – co stanie się później z moim ciałem? Jak dla mnie wygląda poród?
Doświadczenia ludzi były bardzo różnorodne, co wynika również z tego, że urazy rdzenia kręgowego mogą być bardzo różne. Ale z tego, co zrozumiałem, musisz przeprowadzić badania i zadać wszystkie pytania. Oto jak staram się podchodzić do swojego zdrowia: bądź dokładny, przeprowadzaj badania i zadawaj pytania. Ponieważ to Twoje ciało i Ty jesteś swoim najlepszym obrońcą.
shekinah uwielbienie telewizji
Przez całe życie miałem wielu lekarzy i ważne było dla mnie, aby pracować z kimś, kto nie jest panikarzem. Będąc niepełnosprawnym, ludzie naprawdę mogą cię traktować jak osobę delikatną. Kiedy poznaliśmy naszą lekarkę, wcale taka nie była. Była zrelaksowana, pewna siebie i całkowicie się na to zgodziła.
Czasami, gdy jesteś niepełnosprawny, czujesz, że musisz wziąć to, co możesz dostać. Chcę tylko, żeby każdy niepełnosprawny wiedział, że tak nie jest. Możesz wybrać, z kim chcesz pracować, szczególnie w przypadku ciąży. Jest tam mnóstwo naprawdę niesamowitych ludzi.
Taki jest plan i wydaje mi się, że jest on całkowicie słuszny.
Dość wcześnie zdecydowaliśmy, że będę miała zaplanowane cesarskie cięcie. Myślę, że gdybym nalegała na inne opcje, rozmawialibyśmy o nich więcej, ale czułam się naprawdę dobrze, myśląc o planowanym cesarskim cięciu, ponieważ mam inne schorzenia, w tym uraz rdzenia kręgowego, który wpływa na moje ciśnienie krwi. Również pod względem emocjonalnym wydawało nam się to właściwe.
nazwy o podwójnym znaczeniu
Współpracuję z moim lekarzem zajmującym się urazem rdzenia kręgowego, urologiem i moim położnikiem, a następnie na miesiąc przed porodem spotkamy się z zespołem anestezjologicznym, aby omówić tę część zabiegu. Taki jest plan i wydaje mi się, że jest on całkowicie słuszny. Jednocześnie myślę, że najbardziej denerwuję się porodem. Nigdy wcześniej nie przeszłam poważnej operacji, więc wszystkie mamy, z którymi rozmawiam, które miały cesarskie cięcie, niezależnie od tego, czy mają uraz rdzenia kręgowego, czy nie, mówią, że jest to dość poważna operacja i dość długi powrót do zdrowia. Ale mamy wspaniały dom i dużo wsparcia ze strony rodziny, co jest dla mnie bardzo ważne.
Być może po porodzie spróbuję zatrudnić pielęgniarkę. Ponieważ jestem sparaliżowany i nie mam pełnego czucia, moje ciało może dawać mi pewne sygnały, ale nie będę wiedział, co one oznaczają, zwłaszcza w nowym scenariuszu, takim jak operacja. Jeśli więc odczuwam ból i nie odbieram takich samych sygnałów, jakie otrzymuje ktoś, kto jest w stanie odczuwać, jakie to są sygnały? Co muszę zrobić, żeby moje ciało się zagoiło? Pielęgniarka może w tym pomóc.
Jako dziecko miałem pielęgniarki. Uwielbiam mieć pielęgniarki. Wnoszą zestaw umiejętności i narzędzi, które nie zawsze są intuicyjne. Nadal jestem bardzo blisko z moimi pielęgniarkami, z którymi dorastałam. Były drugimi mamami. To byli niesamowici ludzie i odegrali ogromną rolę w mojej drodze do niezależności.
Nie mogę pchać wózka z ręcznym krzesłem. Kiedy więc wychodzimy, jak to wygląda?
Mam bardzo specyficzny stosunek do bycia niezależnym. Tak ciężko w życiu pracowałam, aby być niezależną, więc powrót do zależności może być przerażający, ale muszę też pamiętać, że nie jest to coś trwałego.
Zależy mi na tym, aby móc być niezależnym przy dziecku. Nie mogę pchać wózka z ręcznym krzesłem. Kiedy więc wychodzimy, jak to wygląda? Sama wsiadam i wysiadam z samochodu, ale chcę mieć możliwość włożenia dziecka do samochodu, a żeby to zrobić, muszę wsiąść do samochodu, bo nie jestem wygodne umieszczanie dziecka w foteliku samochodowym z zewnątrz samochodu w moim fotelu. Muszę więc kupić furgonetkę lub samochód z rampą.
Mój partner nie jest niepełnosprawny, więc ma inne potrzeby niż ja. Wiele moich potrzeb ma charakter fizyczny, ale moje potrzeby fizyczne wpływają na niego fizycznie. Kiedy w grę wchodzi dziecko, ono również potrzebuje pomocy fizycznej. Jak to więc wygląda? Jaki jest teraz taniec? Jeszcze nie wiem, bo dziecka jeszcze nie ma. Ale to będzie coś, czego będziemy musieli się nauczyć, jak to zrobić.
Jestem na etapie, w którym mogę wykazać się kreatywnością i odtwarzać w głowie te scenariusze: chciałbym tego spróbować i potrzebuję nowego sprzętu. Ale jednocześnie jest to dla mnie ekscytujące. Kocham to. Ponieważ to jest moje życie.
Jest coś pocieszającego w powiedzeniu: „Tak, tego będzie dużo, o to właśnie chodzi”.
Kariera w branży rozrywkowej jest interesująca, ponieważ czujesz, że jeśli przestanę i zrobię coś innego, czy moja praca nadal będzie tam, kiedy wrócę?
Zajmuję się tym zawodowo od 18 lat i wiem, że tego rodzaju praca wymaga dużego skupienia i dużej ilości czasu. Jak więc pogodzić z tym wszystkim bycie mamą? Z drugiej strony, moje życie zawsze wydawało się dużo. Jest więc coś pocieszającego w stwierdzeniu: „Tak, tego będzie dużo, o to właśnie chodzi”. Nie mam pojęcia, jak to będzie, i nawet nie mogę udawać, że wiem. Dowiem się tego w czasie rzeczywistym, ale jestem pewien, że jestem w stanie to rozgryźć.
samochody z literą j
Ryszard III z Shakespeare in the Park był pierwszym kontraktem producenckim, w ramach którego miałam próby sześć dni w tygodniu, a potem każdego wieczoru, będąc w ciąży. To było wyzwanie, ale było też bardzo ważne, ponieważ każdego wieczoru miałem coś do zrobienia i każdego wieczoru dawałem satysfakcję z występu. Mój umysł musi być zaangażowany. Wiedziałem, że muszę pracować. Już na początku powiedziałam działowi kostiumów i zespołowi, że jestem w ciąży i będę rosnąć. Byli niesamowici — poprawili moje kostiumy, sprawili, że były rozciągliwe i można je było regulować.
Mamę mojego dziecka zawsze będzie na wózku inwalidzkim, a nie widzę tego w wielu miejscach.
Bardzo się denerwowałem, dzieląc się tą wiadomością. To najbardziej osobista rzecz, jaka mogła mi się kiedykolwiek przytrafić. Ale jednocześnie jest to coś, z czego jestem bardzo dumny. Istnieje ogromna luka w reprezentacji rodziców niepełnosprawnych. Mama zawsze będzie miała dziecko na wózku inwalidzkim, a nie widzę tego w wielu miejscach. Są więc fragmenty mojego życia osobistego, którymi warto się dzielić, ponieważ będzie o wiele więcej kobiet z różnymi rodzajami niepełnosprawności, które chcą zostać mamami.
Kolejną rzeczą, która jest dla mnie interesująca, jest to, że nie ma zbyt wielu urządzeń adaptacyjnych dla rodziców. Istnieje wiele sprzętu adaptacyjnego dla dzieci niepełnosprawnych, ale nie dla rodziców. W branży dziecięcej każdego dnia zarabia się miliardy dolarów i żałuję, że nie było trochę większej świadomości, że nie każdy rodzic jest sprawny fizycznie.
Część mojego ciała nie działa, a inna działa. I mogę to zrobić Ten .
Kiedy jesteś niepełnosprawny, jesteś świadomy swoich ograniczeń. Więc kiedy możesz mieć dziecko i to doświadczenie nie jest ograniczone, wydaje się, że jest to taki prezent. Tak wiele osób przez całe moje życie pytało: Czy możesz mieć dzieci? A ja na to: Tak. Ciało jest niesamowite. Część mojego ciała nie działa, a inna działa. I mogę to zrobić Ten .
Dzięki temu poczułam się bardzo spokojna. I mam szczęście, że wszystko idzie tak dobrze. Nie dotyczy to wszystkich osób niepełnosprawnych i pełnosprawnych – dla wielu osób urodzenie dziecka może być trudne, traumatyczne i bolesne. Chciałabym, żeby więcej ludzi wiedziało, że ciąża nie jest taka sama dla każdej osoby na wózku inwalidzkim lub z pewną niepełnosprawnością. Dla każdego jest to coś innego. Ale nie mogę powstrzymać się od dzielenia się tą podróżą, która przebiegała tak gładko. To jak cud. Naprawdę tak jest.
Wywiad ten został zredagowany i skrócony pod kątem długości i przejrzystości .
żeńskie imiona biblijne
Powiązany:
- Jak przygotować się na emocjonalne, fizyczne i społeczne realia życia po porodzie
- 7 rzeczy, które możesz zrobić, aby pokazać się nowemu rodzicowi w swoim życiu
- 33 najlepsze prezenty dla osób w ciąży
